Die Quergsley (Zwergsley)

Zwesche Holzmööllem (Holzmülheim) on Roderath em Jebeet Frohngau - em Jemeendeböisch „Die Eisengrube“ - litt ne jrueße Fels, de heesch Quergsley (jetzt Steinbruch). Do send Hölle (Höhlen) dren, do konnt me fröhe dren kruffe; vüe däm Wödde konnt me sich dren verberje. Do solle en ahle Zitt die Querje jewonnt hahn. Dat wore ärg kleen Löck; die Fraulöck soll Bröß jehatt hahn, wie me Motte verzällt, dat se die övve de Scholdere werpe konnte.

Onge de Ley - fönnef Minute dovan - ös en Quell „Isebrochebaach“; do solle se ie Waaße jehollt hahn. Möt hölze Emme hodde die Fraue dat dä Berg erop jedrage, on dann hodde se die Bröß övve de Scholdere jeworpe, domöt die se net hengere (hinderten). Me Mott hät verzällt, dat ie Jroßmotte die Querje jesehn hahn soll, wenn se do boute (das Feld bebauten).

Löck hööde en de Nöhde jeackert. Du senn die Querje komme on haan do Waaße des Morjes gedrage. Nue hödde se de Löck jefrooch, wafüe se su vell Waaße dröge; söß wore die kleen Löck sier schöü (scheu) on wöre de Löck us de Wäg jejange. Du hödde se jesaat, se dähte backe. Nu hödde de Bure jesaat: „Back os och jett!“ On Nohmettes hät ene Fladem om Boddem an ier Arbetsstell jeläge; angere sage am Plog.

Et jeng och die Sag, dat onge de Quergsley ne ongerirdische Jang bös onge de Bockete (Bouderather) Kerch jeng.

Se kome och en de Hus on lönnte (liehen) sich Keissele (Kessel), on wenn sie die zröckbrahte, wore die wie nöü jeschuet. Se kome nahts en de Huse on dähte backe on angere Arbet. Ich haan och jehuet, dat die aale Löck verzallte, wenn ehne Eßjeschirre, Kaffetöppe, Tellere und Holz on eäde (irdene) Waa fott woe, dann hödde se dat jestolle. Se wöre äwwe ömme en de Nöhde (Nähe) blewwe; se wöre net witt jejange; dafüe wöre se zu schöu (scheu) jewäs.

Fröje fong me en de Quergsley och Kochjeschirre on hölzere Löffele, die solle dovan herrühre.

Quelle: Dr. Henßen: Sagen aus der Nordeifel. In: Eifel-Kalender 1935, Seite 53