Die Heinzelmännchen von Pesch

Fröje (früher) ös en Pesch Iesesteen jeberg wore (Eisenstein gebrochen worden). Nue jeng de Sag, en alder Zeck (Zeit) wöere de Heezemännche komme, die hödde bei Nahtzeck de Steen lausjebrauche. Fröje hödde och die Heezemännche - so wied verzallt - beim Backe jeholfe. Wenn die Löck jeä (gern) jebacke hödde, do hödde se des Owends de Bruutdeech met Suedeech (Sauerteig) aanjemaht, öm des Morjens ze backe.

Domols leeße de Löck de Dörre oft op. On dann kome des Nahts zwei Heezemännche. Dä eene hät dä Backowwe jestauch, dä angere hät dä Teech (Teig) jemaht. Dann hodde die et Bruet jebacke. Wenn die Löck des Morjens opstonde, du woer et Bruet jebacke. Du sahte de Löck: „Dat hann de Heezemännche jedohn.“ Wie se de nächste Deech aanjemaht hahn, für et ange Morjes ze backe, du passe se am Piefelauch (Rauchabzug) op. Du sehn se öm zwöllef Ue zwei Heezemännche, de wore janz nackig. Dat Fräuche maht dr Deech aan, on de Mannsperson stoch dr Backoffe. Dat hät su e Joe (Jahr) jeduet. Weil se nackig wore, hatte se füe de Mannsperson e rut Bötzche on e rut Jäckelche maache loße on däm angere och ruede Röckelche. Nue hant se noch ens des Owends aanjemaht on hant die Kleede do jehange. On du hant se jeluert, wat die jemaht hödde met de Kleede. On du hant se wedde jebacke on hant sich die Kleede jehollt on hant jesaat: „Ach Jott, ös dat ose Luehn (Lohn)!“ On du send se net mie komme.

Es ös ooch vezallt wore, dat hee op de Bergwerke Heezemännche koome. Em Fähld senn noch Läuche, wo se Isesteen jeberg hann. Em Bösch hahn se ooch Holz jehaue. Me dasch de Heezemännche net zosehn, söns senn se all fott. Die mie dat verzallt hahn, senn ad lang duut on fuul.

Quelle: Dr. Henßen: Sagen der Nordeifel. In: Eifelkalender für das Jahr 1935, Seite 59; www.sophie-lange.de