Die Entstehung der Insel Rügen

As uns’ Herrgott de Welt schaffen dehd un all binah dormit farig wir, stunn he eenes Abends so kort vör Sünnenunnergang up Bornholm un keek von hier nah de pommersche Küst röwer. Bi em leg de Murerkell un de grote Moll, in de öwer man blot noch'n lütt bäten Ird öwrig wir, denn he harr all den ganzen Dag arbeit't. As he nu so öwer dat Water wegkeek, schient em de pommersche Küst doch gor to kahl to sin; em dücht, so'n bäten müßt dor wol noch an dahn warden.

He naem also dat letzte ut de Moll un klackt dat von Bomholm ut an de Küst ran, öwer dat kem nich ganz ranne. So ungefihr 'ne halwe Miel varto feel dat int Water, un so entstünn de Hauptdeel von Rügen. Uns' Herrgott fohrt gliek noch ees mit de KeIl an de Kanten entlang und makt se nah buten to hübsch glatt un rund, un so wür Rügen an Enn' grad so'ne Insel worden sin, as all de annern ok sünd. Intwischen wir de Sünn öwer binah ganz unnergahn, un uns' Herrgott wull Fierabend maken; dorüm kratzt un schrapt he noch fixing alls tosamen, wat in de Moll anhackt wir, un wiel he keen' bätere Verwendung dorfür harr, klackt he dat ok noch an de Insel heran. So entstünn Jasmund und Wittow. Dat seech zworst en bäten ruch ut, öwer uns' Herrgott dacht: nu is Fierabend, un nu lat’t man so wäsen, as't is’t.

So ist't kamen, dat Rügen bet up'n hütigen Dag nah Nurden und Nurdosten to so bunt und terräten utsüht.

Quelle: Nach mündlicher Mitteilung durch Konrektor P. Grützmacher

Hier gefunden: Homepage des Vereins der Freunde und Förderer des Nationalparkes Jasmund e.V