Eine Hexe sollte entlarvt werden

De ahle Mölle woa krank. Dämm moß en Hex et Kopkösse verhex hann. Dat Kösse hann se kreege, en den Keißel kauchend Wasse jedonn on op et Füë jesetz. Möt Riese (=Reisern) wuët dauernd op et Wasse jeklopp. Die Hex moht am Kamin erenn komme. Wenn se bönne (=während) dämm Koche drusse kloppe odde roofe däht, doosch (=durfte) keene antwoëede odde opmaache, söß klapp et net.

Wie et joot kauche däht, fing et drusse op de Möllepoëz ahn zu kloppe. Keene joof Antwoët. Alles verhehlt sich müsjestell. Dä kranke Mölle woß nix von dem Kauche von dä Feddere (im Kissen), huët äwe dat Kloppe. Weil sich keene wäg, stond e op on jing an die Düë. Do stond e Dörpsminsch. Die hatt en Usrädd on froog no Mäll. Dat woa en Hex, die moht erenn komme. Dat Kauche de Feddere däht die spüre.

Wenn dä Großvatte net opjemaht hätt, wöë dat Minsch janz bestimmt durch de Kamin komme on dann hätte se se jehatt. Vieleech wär se sujaë verbrannt. - Su woa nüs ze maache.

Quelle: Auszüge aus: Josef Dietz, Aus der Sagenwelt des Bonner Landes (Deutsches Volkstum am Rhein. Veröffentlichung des Instituts für geschichtliche Landeskunde der Rheinlande an der Universität Bonn. Hg. von F. Petri, R. Schützeichel, I. Weisgerber, M. Zender), Bonn 1965; www.heimatfreunde-roisdorf.com